"من سرم درد میکند برای "دعواهایی" که باهم نکردیم...

لعنتی چقدر مهربان رفتی ...!"

***

اگه سراب دیدید ، تظاهر کنید که ازش آب میخورید و سیراب رد میشید.

نزارید به دروغش افتخار کنه

***

نه چتر با خود داشتی...

نه روزنامه...

نه چمدان...

عاشقت شدم...

از کجا باید میدانستم مسافری؟؟؟

***

گاه سکوت معجزه میکند...

و تو می آموزی که همیشه بودن در فریاد نیست..

***

ضربان قلبم رو روی خنده های تو تنظیم کردم...

بخندی تا زنده بمونما...

***

بیادتم....

حتی اگر قرار باشد شبی بی چراغ در حسرت یافتنت تمام کوچه ها را قدم بزنم...

***

یه گونی عشق تقدیم تو باد....

عشقش واسه خودت، گونیش هم واسه نون خشکاتون...

***

کاش میشد قصه رفتن را وقت گفتن بی صدا تغییر داد...

کاش میشد سرنوشت خویش را خود نوشت و بر کف تقدیر داد...

***

دوباره فال حافظ میگیرم....

دوباره توی فالمی...

همیشه در خیالتم...

اگر چه بی خیالمی...

***

چقدر سخت است بعد از رفتنش معنی دوست داشتن را بفهمی!

بفهمی آن دلتنگیها یعنی دوست داشتن !..

***

گفته بودم سادگیت را دوست دارم اما

نگفته بودم به سادگی از من بگذری...

***

کار من از ستاره شمردن گذشته...

برای خواب... مدتهاست...

نشسته ام... شب ها را می شمارم....!

***

به خودت می آیی،

یادت می آید دیگر نه کسی است که از پشت بغلت کند،

نه دستی که شانه هایت را بگیرد،

نه صدای که قشنگ تر از باد باشد

تنهایی یعنی این...

***

آرام دوستت خواهم داشت

طوری که حتی خودت هم

از این عشق بویی نبری ..!

***

دستم به سمت تلفن میرود و برمیگردد

مانند کودکی که به او گفته اند

شیرنی روی میز برای مهمان هاست...!

***

دلـگـیـرم

از کـسـی کـه مـرا غـرق خـودش کـرد

امـا نـجـاتـم نـداد

***

زنـدگـی مـعـنـی پـیـچـیـده ای نـداره،

هـمـیـن كـه تـو بـاشـی ایـن تـمـام زنـدگـیـه

***

تــو عـشـق بــازی مــی خــوای

امـا واسـه مـن عـشـق بـازی نـیـسـت

***

شـایـد سـخـت تـریـن رابـطـه ایـن بـاشـد

كـه دو انـسـان مـغـرور عـاشـق هـم بـاشـنـد

***

زمانی معنی عشق رو فهمیدم؛
که هیچ چیز جز خود عشق نداشتم

وحشت از عشق که نه ، ترسم از فاصله هاست

 وحشت از غصه که نه ، ترسم از خاتمه هاست

 ترس بیهوده ندارم ، صحبت از خاطره هاست

 صحبت از کشتن ناخواسته عاطفه هاست

 کوله باری پر از هیچ ، که بر شانه ماست

 گله از دست کسی نیست ، مقصر دل دیوانه ماست . . .
 .
.
.
در این سرای بی کسی ، کسی به در نمی زند

 به دشت پر ملال ما ، پرنده پر نمی زند
.
.
.
در کاخ مجلل خبر از عشق مجو / که سعادت همه در کلبه درویشان است
.
.
.
نبردی از وفا یک ذره بویی / به هر ساعت شوی مایل به سویی

 فقط یک نکته میگویم قبول کن / عزیزم واقعا بی چشم و رویی !!!

.
.
.
در دفتر زندگیت برای سفید ماندن صفحه ی غصه هات همیشه دعا می کنم  . . .

.
.
.
هوا داره سرد میشه ، مواظب باش کسی از سردی هوا به گرمی قلبت پناه نبره !

.
.
.
انسانها به هر چی زیاد نگاه می کنند شبیه همان می شوند

 و حتما تو شبهای زیادی به ماه نگاه کردی !

.
.
.
من به خط و خبری از تو قتاعت کردم / قاصدک کاش نگویی که خبر یادت نیست . . .
.
.
.
در دفتر دل، ياد تو سرمشق من است / يادم نرود ياد تو تکليف من است
.
.
.
بي تو آغاز ميکنم من روزهاي زرد را / اشک و آه و ناله ها و درد را / مينويسم بي تو بودن هاي من پايانم است / بي تو حامل ميشوم اندوه و اشک سرد را
.
.
.
( نوشتم دوستت دارم، پرانتز را نبستم، بگذار اين حقيقت تا ابد جريان بيابد..
.
.
.
کاش به جاي جدايي، مردن بود، چون مردن يک لحظه است و جدايي ذره ذره مردن
.
.
.
يه کفش همه ي وجودشو فداي کسي ميکنه که پا تو دلش ميذاره،... کفشتم رفيق!
.
.
.هر آنچه خواستم نيامد به دست، چون که بيگانه بودم به اين دنياي پست، پي آب بودم کوزه به دست، چون که آب يافتم، کوزه شکست
.
.
.
عجب موجود سخت جاني ست دل! هزار بار تنگ ميشود، ميشکند، ميسوزد، ميميرد و باز هم برايت ميتپد
.
.
.
اگر دلبر ز من دلگیر باشد /  علاج رفتنش شب گیر باشد

به پابوس تو دلبر خواهم آمد /  اگر در گردنم زنجیر باشد . . .
.
.
.
زندگی وقتی قشنگه که دلی برای دلی تنگ میشه

الان زندگیم خیلی قشنگه !
.
.
.
با آنکه ز ما هیچ زمان یاد نکردی / ای آنکه نرفتی دمی از یاد ، کجایی . . . ؟
.
.
.
در مشرق عشق دشت خورشید تویی / در باغ نگاه یاس امید تویی

در بین هزار پونه آنکس که مرا / چون روح نسیم زود فهمید تویی . .
.
.
.
یک جام پر از شراب دستت باشد / تا حال من خراب دستت باشد

این چند هزارمین شب بی خوابیست / ای عشق فقط حساب دستت باشد . . .
.
.
.
زندگی با تو چه زیباست نمیدانی تو / دل من غرق تمناست نمیدانی تو

شوق دیدار تو در باغ دلم میشکفد / بلبل مست تو تنهاست نمیدانی تو

جز تو کس نیست که من منتظر او باشم / دل من منتظر توست نمیدانی تو  . . .
.
.
.
چو ماه از کام ظلمت ها دمیدی / جهانی عشق در من آفریدی

دریغا ، با غروب نابهنگام / مرا در دام ظلمت ها کشیدی . . .
.
.
.
شبی پر کن از بوسه ها ساغرم / به نرمی بیا همچو جان در برم

تنم را بسوزان در آغوش خوش / که فردا نیابند خاکسترم . . .
.
.
.
خانه های جدول زندگیم را دستان مهربانت یک به یک پر کرد

و رمز جدول چنین بود: دوستم بدار . . .